20000 άτομα περίπου περίμεναν αυτή την ημέρα πραγματοποίησης ενός ονείρου που εδώ και τόσα χρόνια φαινόταν άπιαστο και σίγουρα θα ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι υπήρχε πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα.
Απ’ το 1985 η φήμη ότι οι Iron Maiden έρχονται για συναυλία στην Ελλάδα, από στόμα σε στόμα, στα δισκάδικα άκουγες ερωτήσεις [και πότε θα έρθουν, τι θα παίξουν, που θα παίξουν;] … το 1986 ξανάρχισε πάλι το ίδιο σκηνικό…
Τελικά κατά τον Απρίλη του 1988 ξανάρχισαν οι φήμες, που αυτή τη φορά ήταν αληθινές.
Η ημερομηνία ορίστηκε…
Τρίτη και 13 του Σεπτέμβρη στο γήπεδο της Α.Ε.Κ.Το όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα οι Maiden στην Ελλάδα για πρώτη φορά.
8:30 μ.μ Maiden Maiden!!! Ιαχές απ όλο το γήπεδο που μέχρι τότε άκουγες μόνο ένα σύνθημα εκεί μέσα [ΑΕΚ ΑΕΚ] ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύετε από πολύ νωρίς και η αδρεναλίνη είχε φτάσει στα ύψη, ήταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια μεταλλική φιέστα. Πανδαιμόνιο είχε δημιουργηθεί.
Οι Maiden Εγγλέζοι στο ραντεβού τους, οι πρώτες νότες του Moonchild διέσχιζαν των αέρα.
Οι Maiden ήταν μπροστά μας ολοζώντανοι πάνω στην σκηνή της Νέας Φιλαδέλφειας.Το συγκρότημα δεν άργησε να νιώσει ότι παίζει μπροστά σε οπαδούς-φίλους, ζεστάθηκαν κατευθείαν και η επικοινωνία τους με το κοινό ήταν κάτι παραπάνω από φιλική.Το Ελληνικό κοινό είχε ξετρελαθεί με αυτό που έβλεπε ζωντανά μπροστά του για πρώτη του φορά, με αποτέλεσμα η συναυλία να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από … ανεπανάληπτη!
Μέσα σε λίγα λεπτά έγιναν ένα με το συγκρότημα και είμαι σίγουρος ότι όσοι βρέθηκαν εκείνη την ημέρα στη Νέα Φιλαδέλφεια απόλαυσαν κάτι το μοναδικό που θα τους μήνη αξέχαστο για όλοι τους τη ζωή.
Πάνω στην σκηνή έβλεπες ένα ζωντανό group, ένα ακούραστο και νεανικό συγκρότημα.
Ο Steve Harris έκανε αρκετά χιλιόμετρα πάνω στην σκηνή σκοπεύοντας αρκετές φορές το κοινό με το μπάσο του.
Ο Murray τραγουδούσε τους στοίχους,
ενώ ο Smith προτίμησε να είναι προσηλωμένος στο έργο του.
Ο Dickinson όπως πάντα ήταν αεικίνητος.
Ανέβαινε πάνω στους 2 ειδικούς εξώστες που είχαν στηθεί, μερικές φορές πλησίαζε κοντά στο πλήθος και του μίλαγε: [Φωνάξτε για μένα πλήθος της Αθήνας, θέλω να ακούσω κάτι δυνατό, κάτι που πραγματικά να γ…..! ]
Ένας ανοιχτός διάλογος, τους Maiden εκπροσωπούσε ο Bruce και το πλήθος είχε ένα στόμα.
Δεν υπήρχε τραγούδι που ακούστηκε και το πλήθος να μην τραγουδάει!
Δεν υπήρχε στιγμή που δεν ακουγόταν η κραυγή [Maiden Maiden]!Είναι στιγμές που δεν
περιγράφονται με λόγια, αν δεν της ζήσης δεν μπορείς να αντιληφθείς. Οι Maiden κατάφεραν
και μπήκαν στης καρδιές όλων μας εκείνο το βράδυ!
Πηγή: http://www.rockradiodjl.gr/iron-maiden-13-1988.html
από τον παιδικό μας φίλο Γιώργο, DJ Letsos
