Το Ελληνικό Fan Club στο Παρίσι 05/06/2013

Παρίσι, μια μαγική πόλη για τουρισμό και ένα από τα πιο φημισμένα venues για συναυλίες του αγαπημένου μας συγκροτήματος στον κόσμο! Εκμεταλλεύοντας αυτή την αφορμή για μια γεμάτη εβδομάδα στην πόλη του φωτός, φτάνουμε σιγά σιγά την πέμπτη Ιουνίου, ημέρα που θα δούμε για πρώτη φορά φέτος τους Iron Maiden.

Αφού επισκεπτόμαστε την φημισμένη πλατεία του Trocadéro για αναμνηστικές φωτογραφίες με φόντο τον πύργο του Eiffel, πέρνουμε το μετρό για το γήπεδο μπάσκετ, Palais De Bercy, αφού έχουμε πάει στο Bercy Village με αγαπημένους φίλους από την Αμερική, τον Καναδά και από όποια άλλη άκρη του κόσμου φαντάζεστε για ένα υπέροχο meeting με τα παιδιά από το Γαλλικό Fan Club.

Ώρα μια και πριν κατέβουμε στην στάση του μετρό για το Palais De Bercy, μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε στο Γαλλικό μετρό, στο ίδιο βαγόνι μόλις μπήκε ο ντροπαλός όπως πάντα, Janick Gers, επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστεί για την συναυλία! Τα λόγια είναι περιττά!

Επιστρέφοντας από το Bercy Village, αγοράσαμε το Maiden England World Tour 2013, Paris - Amneville 2013 tshirt και διάφορα άλλα καλούδια και μπήκαμε στη σειρά για τη συναυλία.

Τους Iron Maiden τους είδα για πρώτη φορά στην Γαλλία και ειδικότερα στο Παρίσι, όμως είναι ομολογουμένως η πρώτη φορά που έκατσα στην ουρά για πάνω από τέσσερις ώρες ώσπου να ανοίξουν οι θύρες του Palais De Bercy. Τι σημασία έχει να μου πείτε; Ο πολιτισμός που γνωρίσαμε (όπως σχεδόν σε κάθε άλλη χώρα που τους έχω δεί) είναι ότι οι φίλοι του συγκροτήματος που περίμεναν από έξω δημιούργησαν μόνοι τους (καλά διαβάσατε... ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ) μια σειρά ανά τέσσερις, σε ένα μήκος μεγαλύτερο του ενός χιλιομέτρου (δείτε τις φωτογραφίες), ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ξαναλέω, χωρίς καμία βιασύνη, διαφωνία ή οτιδήποτε αρνητικό έχουμε δυστυχώς συνηθίσει στις εγχώριες εκδηλώσεις.

Μετά λοιπόν το πολιτισμικό σοκ, μπαίνουμε στο πανέμορφο ομολογουμένως αυτό γήπεδο και αφού μας κράτησαν στην είσοδο φωτογραφικές κλπ, μπαίνουμε μέσα, πέρνουμε νωρίς νωρίς θέση στα Γαλλικά κάγκελα και περιμένουμε καρτερικά να ξεκινήσει η συναυλία!

Επτά και ένα δευτερόλεπτο σβήνουν τα φώτα και βγαίνουν επί σκηνής οι Voodoo Six. Συγνώμη παιδιά, ταξιδέψαμε πάρα πολλά χιλιόμετρα από το Ηράκλειο της Κρήτης για τους επόμενους από εσάς... Καλοί, δεν λέω, όμως απλά περιμέναμε να περάσει η ώρα...

Έπειτα από το συμπαθητικό setlist τους, οι Voodoo Six, μας αποχαιρέτισαν και αφού έγιναν οι απαραίτητες τροποποιήσεις στην σκηνή, ξαναέσβησαν τα φώτα και στο Γαλλικό γήπεδο ηχούσε το Doctor Doctor από τους UFO. Αντίστροφη μέτρηση λοιπόν και ΜΠΑΜ, επικό intro, ένα φανταστικό βίντεο με την icy θεματολογία του δίσκου και οι αγέραστοι πραγματικά Iron Maiden με τους ήχους του Moonchild έκαναν τον κάθε ένα από τους 17.000 φίλους τους να αρχίσουν να ουρλιάζουν! Έχει περάσει ένας μήνας και κάτι και μόνο ανατριχίλα με πιάνει όσο με σκέφτομαι τα συναισθήματα μου σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας!

Τα τραγούδια δεν άλλαξαν ούτε με τις υπόλοιπα venues και σας παρουσιάζω την λίστα εδώ:

Moonchild
Can I Play With Madness
The Prisoner
2 Minutes to Midnight
Afraid to Shoot Strangers
The Trooper
The Number of the Beast
Phantom of the Opera
Run to the Hills
Wasted Years
Seventh Son of a Seventh Son
The Clairvoyant
Fear of the Dark
Iron Maiden

Encore
Aces High
The Evil that Men Do
Running Free

Η συναυλία απερίγραπτη! Είχα πολλά χρόνια να δω το συγκρότημα σε κλειστό χώρο και για μια ακόμα φορά πιστεύω ακράδαντα ότι οι Iron Maiden είναι για ανοιχτούς χώρους. Δυστυχώς μέτρια ποιότητα ήχου, οι κιθάρες αρκετά πίσω, τα τύμπανα ηχούσαν παράξενα... Όμως τίποτα δεν ήταν αρκετό για να καταλαγιάσει τα αισθήματα μας για μια ακόμα συναυλία του καλύτερου metal συγκροτήματος στην ιστορία, στην αγαπημένη μου πόλη του κόσμου! Dreams come true after all! Σωστά;

Επίσης να αναφέρουμε ότι ο αγαπημένος μας drummer, Nicko McBrain, είχε γενέθλια, έτσι έκλεισε επί σκηνής με μια ιδιαίτερη μνεία από τον Bruce Dickinson πρίν το Afraid to Shoot Strangers, τα 61 έτη ζωής... Να τα χιλιάσεις!

Ο Eddie σε όλες του τις μορφές επιβλητικός και μαγικός σε μια συναυλία που αν και είχε μέτριο ήχο, μας αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο!

Τέλος η συναυλία και Monty Python, Always look on the bright side of life, ένα τραγούδι με άπειρο νόημα και σκοπό μήπως και ηρεμήσουν τα συναισθήματα μας για την αποχώρηση μας.

ΥΓ. Ένα μεγάλο FUCK OFF στον πιωμένο Γάλλο φίλο που προσπάθησε να μας χαλάσει τη συναυλία, κρίμα φίλε, τον πούλο, εσύ έχασες τελικά! Ένα ακόμα μεγαλύτερο FUCK OFF στην εταιρεία security του γηπέδου... Πιο απαράδεκτοι πεθαίνετε φίλε!

Επόμενη στάση Μιλάνο!