Μετά από εκτενείς αναζητήσεις για το μέρος που θα παρακολουθούσαμε το δεύτερο σκέλος της περιοδείας “Maiden England”, οι συνθήκες επέλεξαν την Μπολόνια της Ιταλίας. Φυσικά για μία ακόμα χρονιά οι διοργανωτές δε θα μας έκαναν τη χάρη, όμως δεν πτοηθήκαμε στο ελάχιστο. Οι έξι συνολικά φίλοι που παρευρεθήκαμε στην πόλη, δε συναντήσαμε άλλους Έλληνες οπαδούς καθότι ως κοντινότερο προορισμό οι περισσότεροι επέλεξαν τη Βουλγαρία.
Το ταξίδι ξεκίνησε με κάποιες μικρές αναποδιές λόγω απεργιών, όμως υπήρχε μια ασφαλής απόσταση μεταξύ των ημερών μέχρι τη συναυλία. Το κέντρο της γραφικής πόλης αλλά και οι μεσαιωνικές κοντινές πόλεις μας κράτησαν απασχολημένους μέχρι την επίμαχη μέρα (Κυριακή 1η Ιουνίου) και ο καιρός ήταν με το μέρος μας. Δοκιμάσαμε τα τοπικά εδέσματα, προμηθευτήκαμε τα απαραίτητα σουβενίρ και βάλαμε τα “καλά” μας για το Κυριακάτικο πρωϊνό.
Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και επισκευθήκαμε το ξενοδοχείο που υποψιαστήκαμε πως διέμεναν τα μέλη, μήπως καταφέρναμε να αποσπάσουμε φωτογραφίες αλλά δε σταθήκαμε τυχεροί. Άξιζε τον κόπο η περιπέτεια γιατί όταν έχεις παρέα είναι πάντα διασκεδαστική η αγωνία. Έπρεπε όμως να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για τις τελευταίες ετοιμασίες και να αναχωρήσουμε προς το συναυλιακό χώρο.
Πήραμε το λεωφορείο για μία απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων και σύντομα αφού προμηθευτήκαμε τα μαγικά βραχιολάκια και κάποια συνοδευτικά σουβενίρ βρεθήκαμε στο μπροστινό μέρος της αρένας Joe Strummer. Ο χώρος είναι μια περιφραγμένη αμφιθεατρική αλάνα χωρητικότητας περίπου 20.000 θεατών αλλά με μεγάλο αρνητικό στη διοργάνωση οι ελάχιστες χημικές τουαλέτες και το χώμα με χαλίκια στη μισή αρένα. Οι Iron Maiden ήταν headliners της τρίτης μέρας του φεστιβάλ “Rock In Idro”. Πέραν των τοπικών μπαντών που έπαιξαν νωρίτερα, οι δύο γνωστές μπάντες που άνοιγαν τη συναυλία ήταν οι Opeth και οι Alter Bridge. Να σημειωθεί πως υπήρχε σεβασμός στους κατόχους VIP και το προσωπικό της ασφάλειας φρόντιζε να απομακρυνθούν αμέσως οι “τζαμπατζήδες”.
Με μια πρώτη ματιά και ενώ οι Opeth βρίσκονταν ήδη επι σκηνής, είδαμε πως η προσέλευση ήταν φυσικά μεγάλη και αφού κατευθυνθήκαμε στο περίπτερο των merchandise καταλάβαμε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Μόνο 2 μπλουζάκια Iron Maiden τα οποία είχαν γίνει σχεδόν sold out προς μεγάλη μας απογοήτευση. Κάτι πήγαινε στραβά σίγουρα και κάποιο μέρος του εξοπλισμού σίγουρα δεν ήταν εκεί. Κάποιος που παρακολουθεί τη μπάντα θα διαπίστωνε πως τα κεντρικά φώτα δεν ήταν ντυμένα στα χρώματα του Seventh Son, άρα επιβεβαιώθηκε το γεγονός πως κάτι όντως δεν πήγαινε καλά.
Οι αμερικάνοι Alter Bridge ήταν μια μπάντα που ήθελα να παρακολουθήσω, ήταν πολύ δεμένοι με καλό ήχο και αρκετά δημοφιλείς στο κοινό, όμως η επιλογή των τραγουδιών στο μεγάλο τους set έκανε κοιλιά και υπήρξαν στιγμές που ήταν βαρετοί. Ο ήλιος έπεφτε και αυτό σήμαινε πολλά, θα έπρεπε να τα ξεχάσουμε όλα και η μεγάλη κινητικότητα στη σκηνή για τις τελευταίες ετοιμασίες έκανε την αδρεναλίνη μας να χτυπάει κόκκινο. Ο κόσμος πλέον είχε γεμίσει κάθε σημείο της αρένας και άτομα κάθε ηλικίας προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την πιο κοντινή θέση μπροστά από το μεγαλύτερο heavy metal show.
Το Doctor Doctor άρχισε να ηχεί και ο κόσμος ήδη είχε πάρει φωτιά δίνοντας τα όλα την ώρα που μαζί με τις φωτιές εμφανίστηκαν οι Maiden στη σκηνή με το Moonchild. Σκόνη, ζέστη και σπρώξιμο μέχρι τελικής πτώσης. Οι Maiden άψογοι όπως πάντα, με τα πειράγματα επι σκηνής και η φωνή του Dickinson σε άλλα επίπεδα. Από την πόρωση κατέστρεψε και ένα μικρόφωνο που αντικατέστησε αμέσως και σε κάθε του κάλεσμα ο κόσμος φώναζε μέχρι να μην μπορεί άλλο! Όταν πρόκειται για τη μεγαλύτερη μπάντα δεν υπάρχουν πολλά να κριτικάρεις για το παίξιμό τους, το επίπεδο είναι τόσο ψηλά που και στη χειρότερη μέρα τους θα παίζουν σαν την καλύτερη οποιασδήποτε άλλης μπάντας.
Το show και η σκηνοθεσία σε ό,τι αφορά φωτισμό, backdrops και πυροτεχνήματα ήταν ίδιο με το περσινό σκέλος, με διαφορά σε τρία τραγούδια τα οποία ήταν τα Revelations, Wrathchild και Sanctuary αντί για τα Afraid to Shoot Strangers, Τhe Clairvoyant και Running Free αντίστοιχα. Σε σχέση με τις υπόλοιπες συναυλίες κάτι που συνηθίζεται αλλά δε συνέβη στη συγκεκριμένη είναι οι φωτιές στη μέση του Phantom of the Opera, αλλά είναι μικρή λεπτομέρεια όταν έχεις περάσει τόσο καλά.
Η σκόνη σε όλο το σώμα και τα μαλλιά μετά το πέρας της συναυλίας αλλά και η σωματική κούραση, είναι πάντα σημάδια ενός επιτυχημένου live! Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους που μοιραστήκαμε αυτές τις στιγμές και εύχομαι να τις επαναλάβουμε. Cheers to : Μαρία, Άτζελα, Φιλίνα, Κώστας, Γιώργος και στο Μανώλη για την προμήθεια της σημαίας του Fan Club. UP THE IRONS
Aφιερωμένο στον καλό μας φίλο Ηλία.
Για το Iron Maiden the Greek FC, Λευτέρης Κοντός
Setlist
Doctor Doctor (UFO)
Intro (Rising Mercury)
Moonchild
Can I Play With Madness
The Prisoner
2 Minutes to Midnight
Revelations
The Trooper
The Number of the Beast
Phantom of the Opera
Run to the Hills
Wasted Years
Seventh Son of a Seventh Son
Wrathchild
Fear of the Dark
Iron Maiden
Aces High
The Evil That Men Do
Sanctuary
