Με μεγάλη χαρά, σαν οπαδοί των Iron Maiden, υποδεχτήκαμε το CD που συνόδευε το ελληνικό METAL HAMMER και το οποίο ήταν αφιερωμένο σε διασκευές του αγαπημένου μας συγκροτήματος από ελληνικές μπάντες. Αυτό δείχνει άλλωστε και την επιδραστικότητα των Iron Maiden σε συγκροτήματα τα οποία καλύπτουν όλο το φάσμα της metal μουσικής. Γι' αυτό λοιπόν και κάνουμε μια σύντομη παρουσίαση που αφορά την αξιόλογη αυτή προσπάθεια.
Το Beast over Greece ξεκινάει με την διασκευή των Spitfire στο "Where Eagles Dare" και με τέτοια εισαγωγή τα ηχεία παίρνουν φωτιά. Ως βετεράνοι του μεταλλικού ήχου στην Ελλάδα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα και προφανώς είναι η καλύτερη επιλογή για την έναρξη του cd. Ένα κομμάτι που ταιριάζει απόλυτα στο στυλ των Spitfire και το "καταδιωκτικό" φτάνει εκεί που τολμούν οι αετοί. Και η επίθεση μόλις έχει ξεκινήσει. Οι Wardrum με ένα rhythm section που τσακίζει και με την φωνάρα του Γ. Παπαδόπουλου μας δίνουν απλόχερα την απάντηση: Be Quick or be Dead, και την πώρωση να χτυπάει ταβάνια. Οι Nightstalker πιστεύω δεν χρειάζονται συστάσεις και το "Running Free" με την μαγκιά και την αλητεία που το διακρίνει ήταν μια προφανής επιλογή για το συγκεκριμένο σχήμα το οποίο το φέρνει στα δικά του μέτρα μιας που του έχουν προσδώσει την δική τους αναγνωρίσιμη σφραγίδα. Πάρτυ, μπύρες και I' m Running Free yeah....Για την συνέχεια έχουμε μια διασκευή από την περίοδο όπου οι Maiden χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά εκτενώς τα πλήκτρα και τις synth guitars. Ποιος άλλος θα μπορούσε είναι ο αρμόδιος για μια τέτοια διασκευή, εκτός από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Bob Katsioni όπου με τον Peter Ellis στα φωνητικά βγάζουν ένα απίστευτο αποτέλεσμα μεταφέροντας μας στο Donington του '88 και κάνοντας μας να αδημονούμε περισσότερο για να παρακολουθήσουμε από κοντά την Maiden England περιοδεία. Seven holy paths to hell and the trip begins...
Το "Flight of Icarus" κατά γενική ομολογία διακατέχεται από έναν επικολυρικό χαρακτήρα. Το ίδιο και οι Dream Weaver. Άρα μόνο σύμπτωση δεν είναι η συγκεκριμένη διασκευή από το συγκεκριμένο σχήμα. Με κιθάρες στιβαρές και μελωδίες που φτάνουν πιο ψηλά απ' ότι έφτασε ο Ίκαρος μόνο ως πετυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια τους. Προσωπική μου ένσταση τα φωνητικά τα οποία ακούγονται κάπως "παγιδευμένα" μέσα στην όλη προσπάθεια. Για την συνέχεια έχουμε τον απόλυτο metal ύμνο. Τι ποιος είναι αυτός? Το "Hallowed be thy name" φυσικά. Οι Mahakala χτυπούνε τις πένθιμες καμπάνες και μας ταξιδεύουν στο μακρινό '82 και στις καλές NWOBHM μέρες. Το "έχουνε" και το αποδεικνύουν. Η έκπληξη ίσως του cd είναι η συμμετοχή των Acid Death που διασκευάζουν το "De Ja Vu" ένα καθ' όλα μελωδικό κομμάτι. Και είναι μια ευχάριστη έκπληξη διότι κατάφεραν και προσθέσανε το δικό τους στίγμα χωρίς να αλλοιωθεί ούτε για ένα δευτερόλεπτο η αρχική σύνθεση. Μεγάλη μαγκιά! Dark Nova για την συνέχεια και "The Clairvoyant". Ο γνωστός ρυθμός στο μπάσο για έναρξη, τα πλήκτρα "τοποθετημένα" ακριβώς εκεί που πρέπει και ένα ρεφρέν που ξεσηκώνει μια ολόκληρη αρένα στο πόδι. Πολύ καλές επίσης και οι μικρές αλλαγές στα ρυθμικά μέρη σε σημεία.
Επόμενο σκηνικό ένα λονδρέζικο σοκάκι στις αρχές του '80. Μια σκισμένη αφίσα και οι Convixion με το "Sanctuary" ρίχνουν κάτω όχι μόνο την Thatcher αλλά και όποιον προσπαθεί να αντισταθεί σε αυτόν τον metal οδοστρωτήρα. Για ατελείωτο headbanging και για πολλές μπύρες. Οι Marauder επίσης δεν χρειάζονται συστάσεις και με την επιλογή του "Children of the Damned" δείχνουν για άλλη μια φορά ότι οι "επαναστάσεις" μόνο τυχαία δεν κερδίζονται. Πολλά συγχαρητήρια. Και πάμε στον επίλογο του συγκεκριμένου cd. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον διακαή πόθο των Ελλήνων μεταλλάδων. "Alexander the Great" λοιπόν, από ποιους άλλους φυσικά. Ναι καλά καταλάβατε, τους Maidenance. Το ακούσαμε πριν λίγο καιρό live στο Rainbow όπου κατά διάρκεια του έγινε η αναπαράσταση της μάχης των Γαυγαμήλων. Χωρίς να χάνουν σε κανένα σημείο την ατμόσφαιρα του κομματιού και με μια φωνάρα να εξιστορεί κάθε βήμα του Αλέξανδρου οι Maidenance μας πάνε από την Πέλλα στις Ινδίες μέσω East End.
Κλείνοντας φυσικά να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλα τα συγκροτήματα για την όλη προσπάθεια που σίγουρα έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και επίσης συγχαρητήρια και στο Metal Hammer για την πρωτοβουλία αυτή.
IRON MAIDEN' S GONNA GETCHA, NO MATTER HOW FAR...
UP THE IRONS!!!
