Έπειτα από 37 χρόνια καριέρας με τους Iron Maiden, ο "αρχηγός" αποφάσισε να βγάλει ένα σόλο άλμπουμ. Γιατί τώρα και για ποιον λόγο αυτή του η κίνηση, είναι δύο εύλογα ερωτήματα. Σίγουρα οι υποχρεώσεις του με την "σιδηρά παρθένο" δεν του αφήνουν παρά ελάχιστο χρόνο για παράλληλες "εξωσχολικές δραστηριότητες". Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι αυτά τα τραγούδια ξεκίνησε να τα συνθέτει εδώ και 20 χρόνια περίπου. Όσον αφορά το μουσικό ύφος του δίσκου, αν κάποιος περιμένει να ακούσει heavy metal η κάτι παρόμοιο (ακόμα και παραπλήσιο με τους Maiden) θα απογοητευτεί.
Οι hard rock επιρροές από τα 70's περασμένες από το φίλτρο της
alternative σκηνής των 90's χαρακτηρίζουν το σύνολο των συνθέσεων.
Βέβαια δεν λείπουν και μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία - πινελιές του
ήχου των Maiden σε ορισμένα τραγούδια (μη ξεχνιόμαστε κιόλας, Steve
Harris είναι αυτός). O τραγουδιστής ίσως φανεί σε κάποιους ρηχός,
άχρωμος και επίπεδος στις ερμηνείες του (και δε θα έχουν κ άδικο) ίσως
με έναν λίγο καλύτερο vocalist τα τραγούδια και το συνολικό αποτέλεσμα
να έλεγαν κάτι παραπάνω. Το χαρακτηριστικό μπάσο του captain είναι
αναμενόμενα πολύ "μπροστά" στην μίξη και η δουλεία στις κιθάρες αρκετά
καλή. Τα τύμπανα όμως ακούγονται λίγο ξεψυχισμένα. Σε γενικές γραμμές
είναι μια συμπαθητική δουλειά που δυστυχώς θα ξεχαστεί γρήγορα. Απ’ την
άλλη όμως, ίσως να έπραξε σωστά ο Harris, που έβγαλε από μέσα του αυτά
τα τραγούδια ώστε να επικεντρωθεί - όταν έρθει η ώρα - στο γράψιμο του
επόμενου δίσκου των Iron Maiden , για τον οποίο ο κόσμος έχει μεγάλες
προσδοκίες.
Τραγούδια που ξεχωρίζουν: Us against the world, A world without heaven, These are the hands, Karma killer, The chosen ones.
Δημήτρης Χιοτέλης
