1982

Εξώφυλλο άλμπουμ
Studio άλμπουμ από τους Iron Maiden
Κυκλοφόρησε	22 Μαρτίου 1982
Ηχογραφήθηκε	Battery Studios, Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1982
Είδος	Heavy metal
Διάρκεια	40:15
Διάρκεια	Αγγλικά
Εταιρεία	EMI (EMC 3400)
Παραγωγός	Martin Birch
Εναλλακτικό εξώφυλλο
1998 Remastered cover with restored colors
Singles από το The Number of the Beast
"Run to the Hills" Released: 12 February 1982 "The Number of the Beast" Released: 26 April 1982 "Hallowed Be Thy Name (live)" Released: 4 October 1993

The Number of the Beast (1982)

Το The Number of the Beast είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ των από το Βρετανικό συγκρότημα Iron Maiden,που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1982. Είναι το πρώτο άλμπουμ με τραγουδιστή τον Bruce Dickinson, και η τελευταία εμφάνιση του ντράμερ Clive Burr στο συγκρότημα.

Το Number of the Beast είχε αξιόλογη επιτυχία σε κριτικούς και κοινό και ήταν κυκλοφορία ορόσημο για το συγκρότημα καθώς ήταν το πρώτο τους άλμπουμ που έφτασε στο No. 1 στο UK albums chart, και πλατινένιο στις ΗΠΑ. Από το άλμπουμ κυκλοφόρησαν σε το "Run to the Hills" και το "The Number of the Beast", ενώ το προηγούμενο single του συγκροτήματος ήταν το πρώτο που μπήκε στο top-10 UK single. Το άλμπουμ ήταν αμφιλεγόμενο-ιδιαίτερα στις Η.Π.Α. –εξαιτίας του θρησκευτικού θέματος των στίχων καθώς και της εικονογράφησης του εξώφυλλου.

Από την κυκλοφορία του The Number of the Beast και την περιοδεία που ακολούθησε με τίτλο, The Beast on the Road, το "The Beast" έχει γίνει ένα εναλλακτικό όνομα για τους Iron Maiden, και χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε τίτλους μερικών συλλογών και live κυκλοφοριών, συμπεριλαμβανομένου του Best of the Beast και Visions of the Beast.

Σύνθεση και ηχογράφηση

Το The Number of the Beast είναι το μοναδικό άλμπουμ των Iron Maiden που περιλαμβάνει τραγούδια στα οποία είχε συνθετικά δικαιώματα και ο Clive Burr, και το πρώτο άλμπουμ που στο οποίο συμμετείχε συνθετικά ο κιθαρίστας Adrian Smith. Επιπλέον, σε αυτό το άλμπουμ ο Steve Harris υιοθέτησε μία διαφορετική προσέγγιση στη σύνθεση ,η οποία εξυπηρετούσε περισσότερο τον τραγουδιστή Bruce Dickinson. Ο παραγωγός του άλμπουμ, Martin Birch, παρατήρησε, "Δεν πιστεύω ότι [για τον πρώην τραγουδιστή Paul Di'Anno] δεν ήταν ικανός να χειριστεί lead vocals σε αρκετές από τις πολύπλοκες κατευθύνσεις που ο Steve ήθελε να εξερευνήσει... όταν ο Bruce ήρθε στο συγκρότημα, άνοιξε τις τρομερά πιθανότητες για το νέο άλμπουμ ."

Σύμφωνα με αρκετές συνεντεύξεις ,ο Dickinson συμμετείχε πολύ στη σύνθεση αρκετών τραγουδιών του άλμπουμ, και συγκεκριμένα στο "Children of the Damned",στο "The Prisoner" και στο "Run to the Hills". Εξαιτίας των θεμάτων που είχε με το συμβόλαιο με το προηγούμενο του συγκρότημα τους Samson,ο Dickinson δεν μπορούσε νόμιμα να συμμετέχει στην σύνθεση οποιουδήποτε τραγουδιού του άλμπουμ, και απλά έκανε αυτό που ονόμασε "ηθική συνεισφορά", το οποίο σήμαινε ότι μπορούσε να επηρεάσει συγκεκριμένα κομμάτια, αλλά δεν μπορούσε να συμβάλλει δημιουργικά ώστε να έχει συνθετικά δικαιώματα. Η ηχογράφηση και η μίξη του άλμπουμ έπρεπε να ολοκληρωθεί σε μόλις πέντε εβδομάδες, αφού το συγκρότημα είχε αφιερώσει πολύ χρόνο στη σύνθεση και τη δομή των νέων τραγουδιών. Αυτό συνέβη γιατί ήταν η πρώτη φορά που το συγκρότημα δημιούργησε το άλμπουμ από την αρχή, με πολύ λίγο υλικό στο στάδιο της προ-παραγωγής.

Ο μουσικός τύπος αναφέρει ιστορίες ανεξήγητων φαινομένων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των sessions στα Battery Studios, όπως φώτα να αναβοσβήνουν και να χαλάει μυστηριωδώς ο εξοπλισμός για την ηχογράφηση. Αυτό όλο κλιμακώθηκε όταν ο παραγωγός Martin Birch ήταν σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα με ένα a mini-bus που μετέφερε καλόγριες, μετά το οποίο έπρεπε πληρώσει ένα λογαριασμό για την επισκευή με το ποσό £666.

Τραγούδια

Το "Run to the Hills" κυκλοφόρησε ως single στις 12 Φεβρουαρίου το 1982, two δύο εβδομάδες πριν από την περιοδεία του συγκροτήματος στη Βρετανία, ως προπομπός του επερχόμενου άλμπουμ , το οποίο θα κυκλοφορούσε δύο μέρες μετά από το τέλος της περιοδείας τους. Παράλληλα κυκλοφόρησε και ένα μουσικό βίντεο με υλικό από live και σκηνές από ταινίες του Buster Keaton ,το single τα πήγε εξαιρετικά καλά, κερδίζοντας για το συγκρότημα το πρώτο τους top ten στο UK Singles Chart. Καθώς βιάζονταν να ολοκληρώσουν το άλμπουμ, όπως και να ηχογραφήσουν και να μιξάρουν το single για να κυκλοφορήσει νωρίτερα, το συγκρότημα διάλεξε βιαστικά το "Total Eclipse" για τη B-side του single.

Καθώς είχαν γράψει πολύ υλικό, έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στο "Total Eclipse" και στο "Gangland" για την κυκλοφορία του "Run to the Hills" single,με την προοπτική ότι το άλλο τραγούδι θα έμπαινε στο άλμπουμ. Αρκετά μέλη του συγκροτήματος έχουν εκφράσει από τότε τη μετάνοιά τους για αυτή την απόφαση, με τον Steve Harris να σχολιάζει, "Απλά διαλέξαμε το λάθος κομμάτι για την B-side. Πιστεύω ότι αν υπήρχε το 'Total Eclipse' στο άλμπουμ στη θέση του 'Gangland' θα ήταν πολύ καλύτερο." Και εκτός αυτού, ο Harris έχει δηλώσει ότι το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το "Invaders", δεν ήταν αρκετά καλό, σχολιάζοντας ότι "θα μπορούσε να αντικατασταθεί με κάτι καλύτερο, αλλά δεν είχαμε κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή. Είχαμε αρκετό χρόνο να κάνουμε ότι κάναμε, και αυτό ήταν."

Το ομότιτλο τραγούδι του άλμπουμ θεωρήθηκε από πολλές θρησκευτικές ομάδες στις ΗΠΑ ως απόδειξη ότι οι Iron Maiden ήταν ένα σατανικό συγκρότημα ,το τραγούδι στην πραγματικότητα όμως είναι εμπνευσμένο από έναν εφιάλτη που είχε ο Steve Harris, όταν είδε την ταινία Damien: Omen II αργά τη νύχτα. Επιπλέον, ο Harris έχει δηλώσει ότι για τους στίχους επηρεάστηκε από το Tam o' Shanter του Robert Burns'. Το τραγούδι ξεκινάει με μία αφήγηση στην εισαγωγή που είναι από το King James Version of Revelations 12:12 και 13:18, που αφηγείται ο ηθοποιός Barry Clayton. Σύμφωνα με τον Dickinson, το συγκρότημα αρχικά προσέγγισε τον ηθοποιό Vincent Price για να ηχογραφήσει το απόσπασμα ,ο οποίος επέμενα να πάρει ως αμοιβή £25,000, οπότε μετά το ζήτησαν από τον Clayton.

Το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ το "Hallowed Be Thy Name" έχει παραμείνει σε όλα τα setlist του συγκροτήματος από την εγγραφή του δίσκου (με μόνη εξαίρεση το τμήμα της Maiden England World Tour 2012 στη Βόρειο Αμερική), για το οποίο το Allmusic περιγράφει ως "ίσως από τα πιο διάσημα εκτεταμένα έπη: είναι η ιστορία ενός φυλακισμένου που πρόκειται να κρεμαστεί , με μερικούς από τους πιο φιλοσοφημένους στίχους του Harris." Αρκετά μέλη του συγκροτήματος έχουν δηλώσει ότι είναι ένα από τα αγαπημένα τους τραγούδια, με τον Dickinson να το περιγράφει ως "φανταστικό" και να το ερμηνεύεις ζωντανά είναι σαν να "διηγείσαι μία ταινία στο κοινό." Μία live εκδοχή του τραγουδιού κυκλοφόρησε το 1993,κερδίζοντας για το συγκρότημα μία ακόμα θέση στο top ten του UK Singles Chart.

Το "Children of the Damned" βασίστηκε στις ταινίες Village of the Damned και Children of the Damned, οι οποίες με τη σειρά τους ήταν προσαρμογή του μυθιστορήματος The Midwich Cuckoos του John Wyndham. Στην τελευταία του ραδιοφωνική εκπομπή στο BBC Radio 6, κατά τη διάρκεια ενός αφιερώματος για τον Ronnie James Dio,ο Dickinson ανέφερε ότι Children of the Damned ήταν εμπνευσμένο από το"Children of the Sea" των Black Sabbath.

Το "The Prisoner" ήταν εμπνευσμένο από το ομώνυμο Βρετανικό τηλεοπτικό σόου, και περιέχει διάλογο από τη σειρά. Ο μάνατζερ του συγκροτήματος, Rod Smallwood, τηλεφώνησε στον Patrick McGoohan να ζητήσει την άδεια για να χρησιμοποιήσουν το διάλογο στο τραγούδι και ήταν εξαιρετικά διστακτικός κατά τη διάρκεια της συνομιλίας και ο Smallwood τον περιγράφει ως "ένας πραγματικά καλόπιστος superstar ηθοποιός". Ο McGoohan φαίνεται να είπε "Ποιο είπατε ότι είναι το όνομα? Ένα rock συγκρότημα είπατε? Κάντε το." Οι Iron Maiden έκαναν αργότερα ακόμα ένα τραγούδι που βασίστηκε σε σειρά ,το "Back in the Village" από το Powerslave.

Το "22 Acacia Avenue" είναι το δεύτερο τραγούδι στο έπος του "Charlotte the Harlot" , το οποίο είχε γραφτεί από τον Adrian Smith αρκετά χρόνια νωρίτερα , όταν έπαιζε στο προηγούμενό του συγκρότημα ,τους Urchin. Σύμφωνα με τον Smith,ο Steve Harris θυμήθηκε ότι είχε ακούσει αυτό το τραγούδι σε μία συναυλία των Urchin σε ένα πάρκο της περιοχής , και το τροποποίησε για το The Number of the Beast.

Υποδοχή και αμφισβήτηση

Το άλμπουμ δέχτηκε σκληρή κριτική από συντηρητικούς -κυρίως στις Η.Π.Α., όπου τους κατηγόρησαν ότι είναι Σατανιστές. Οργανώθηκαν δημόσιες καύσεις των άλμπουμ του συγκροτήματος ,και κάποιες άλλες θρησκευτικές ομάδες κατέστρεφαν τους δίσκους με σφυριά επειδή φοβόταν μην εισπνεύσουν αναθυμιάσεις από το καμένο βινύλιο. Ο Harris δήλωσε , "ήταν τρελό. Είχαν καταλάβει λάθος νόημα. Φυσικά δεν είχαν διαβάσει τους στίχους. Ήθελαν απλά πιστεύουν όλες αυτές τις χαζομάρες ότι είμαστε Σατανιστές." Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, η περιοδεία The Beast on the Road να υποστεί αμέτρητα μποϋκοτάζ και διαδηλώσεις: στις συναυλίες υπήρχαν ακτιβιστές που μοίραζαν φυλλάδια και μία περίπτωση είχε κουβαληθεί και ένα σταυρός ύψους 25 πόδια(περίπου 7,5 μέτρα) .

Από την κυκλοφορία του, το άλμπουμ έλαβε αναγνώριση από τους κριτικούς, με το Allmusic να το περιγράφει "πολύ απλά ένα από τα καλύτερα heavy metal άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει."Η Sputnikmusic το αποκαλεί "ένα κλασικό έργο στο χώρο του metal", ενώ το BBC Music επαίνεσε τις πολύπλοκες διευθετήσεις του άλμπουμ, δηλώνοντας ότι "Ενώ ακόμα και μερικά από τα πιο σεβαστά συγκροτήματα της HM (όπως οι Black Sabbath) θα προσπαθούσαν πολύ να βγάλουν υλικό που να είναι κάτι πέρα από μία συλλογή από minor-key riffs, οι Iron Maiden το κατάφεραν με ορμή." Το περιοδικό Q έβαλε το άλμπουμ στο No. 100 στη λίστα του με "100 Greatest British Albums Ever" (τα 100 καλύτερα Βρετανικά άλμπουμ) το 2000,το 2001 το ονόμασε ως ένα από τα "50 Heaviest Albums Of All Time", και το 2006 το έβαλε στο No. 40 της λίστας "40 Best Albums of the '80s" .Το IGN και το Metal-Rules.com το τοποθέτησαν στην τρίτη και δεύτερη θέση , αντίστοιχα, στις λίστες τους για τα Top Heavy Metal Albums, και το Guitar World έβαλε το άλμπουμ στη θέση No. 17 στη λίστα με τα "100 Greatest Guitar Albums of All Time". Το Classic Rock το κατέταξε στη θέση No. 15 στη λίστα τους για 100 Greatest British Rock Albums, περιγράφοντάς το "το πιο σημαντικό metal άλμπουμ της δεκαετίας." Το The Number of the Beast είναι ένα από τα δύο άλμπουμ των Iron Maiden που είναι στη λίστα του 1001 Albums You Must Hear Before You Die (1001 άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις πριν να πεθάνεις), το Iron Maiden είναι το άλλο. Το 2012, το άλμπουμ ψηφίστηκε ως το No. 1 στην λίστα του HMV "The Best British Albums of the Past 60 Years"(Τα καλύτερα Βρετανικά άλμπουμ των τελευταίων 60 χρόνων).

Το 2001, το BBC έκανε ένα ντοκιμαντέρ για το The Number of the Beast ως μέρος της σειράς Classic Albums ,(Κλασικά Άλμπουμ) που κυκλοφόρησε σε DVD την ίδια χρονιά.

Εικονογράφηση του άλμπουμ

Όπως σε όλα τα άλμπουμ των Iron Maiden στην δεκαετία του ’80 και στις αρχές του ’90, έτσι και σε αυτό το άλμπουμ το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Derek Riggs. Το εξώφυλλο αρχικά δημιουργήθηκε για το τραγούδι "Purgatory",αλλά ο Rod Smallwood το θεώρησε πολύ καλό για την κυκλοφορία ενός single και αποφασίστηκε να το κρατήσουν για το άλμπουμ The Number of the Beast. Η αρχική εικονογράφηση του 1982 περιλαμβάνει έναν ανοιχτό γαλάζιο ουρανό στο background, το οποίο ήταν λάθος αυτών που ανέλαβαν την εκτύπωση του εξωφύλλου, διορθώθηκε αργότερα και έγινε μαύρο στην επανακυκλοφορία του άλμπουμ σε cd πλέον το 1998.

Το άλμπουμ ήταν επίσης στο κέντρο της αμφισβήτησης ,κυρίως στην Αμερική, εξαιτίας των στίχων του ομότιτλου τραγουδιού και του εξώφυλλου που απεικονίζει τον Eddie να ελέγχει τον Σατανά ως μαριονέτα, ενώ ο Σατανάς ελέγχει επίσης ένα μικρότερο Eddie. Ο Smallwood εξηγεί ότι η ιδέα ήταν να αναρωτείται κανείς "ποιος είναι ο πραγματικά κακός εδώ? Ποιος χειραγωγεί ποιον?" Σύμφωνα με τον Riggs ήταν εμπνευσμένο από ένα κόμικ του Doctor Strange "το οποίο είχε ένα ψηλό κακοποιό με τον Doctor Strange να αιωρείται από κάτι σχοινιά όπως μία μαριονέτα, ήταν κάτι που είχα διαβάσει όταν ήμουν παιδί, νομίζω τη δεκαετία του ‘60" ενώ οι εικόνες από την κόλαση είναι "από τη γνώση που έχω για τη Χριστιανική τέχνη της Μεσαιωνικής Ευρώπης, που είναι γεμάτη από τέτοιες σκηνές."

Η εικονογράφηση του άλμπουμ έχει διακωμωδηθεί αρκετές φορές – όπως από το thrash συγκρότημα Stormtroopers of Death για το εξώφυλλο του άλμπουμ τους το 1999 a Bigger than the Devil, και σε ένα T-shirt της Streetwear Diamond Supply Co.

Εκτελέσεις από άλλους καλλιτέχνες

Στις 24 Οκτωβρίου του 2002,το progressive metal σχήμα Dream Theater έπαιξαν ολόκληρο το άλμπουμ στο La Mutualite στο Παρίσι, Γαλλία. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε από την εταιρεία του συγκροτήματος, τη δισκογραφική YtseJam Records.

Μία εκτέλεση του "Run to the Hills" υπάρχει στο tribute άλμπουμ Numbers From The Beast, με τραγουδιστή τον Robin McAuley, κιθαρίστες τους Michael Schenker και Pete Fletcher,μπασίστα τονTony Franklin, και ντράμερ τον Brian Tichy. Το A Tribute to the Beast, Vol. 2 περιέχει εκτελέσεις του "Children of the Damned",από τον Sebastian Bach of Skid Row fame, και του "Hallowed Be Thy Name", από τους Iced Earth, οι οποίοι έπαιξαν επίσης το "Hallowed Be Thy Name" και το "The Number of the Beast" στο δικό τους άλμπουμ , Tribute To The Gods.Το "Hallowed Be Thy Name" διασκευάστηκε επίσης από τους Machine Head στο Maiden Heaven: A Tribute To Iron Maiden, που κυκλοφόρησε από το περιοδικό Kerrang! το 2008, και από τους by Cradle of Filth, ενώ υπάρχει και μία εκτέλεση του ομώνυμου τραγουδιού του άλμπουμ από τον Djali Zwan στο soundtrack της ταινίας Spun.

Εμφανίσεις σε άλλα media

Αρκετά από τα τραγούδια του δίσκου έχουν χρησιμοποιηθεί σε βινετοπαιχνίδια: Το "Run To The Hills" υπάρχει στο SSX On Tour ως αρχικό θέμα, στο Grand Theft Auto: Episodes from Liberty City, και μία έκδοση περιλαμβάνεται στο Rock Band, το μόνο τραγούδι στη λίστα του παιχνιδιού όπου χαρακτηρίζεται ως 'Ακατόρθωτο' για όλα τα όργανα. Επιπλέον τα τραγούδια "The Number of the Beast," "Run to the Hills" και "Hallowed Be Thy Name" μπορούσες να τα κάνεις download για το Rock Band στις 8 Ιουνίου του 2009.Το "The Number of the Beast" υπάρχει επίσης στο Guitar Hero III: Legends of Rock, και στο Tony Hawk's Pro Skater 4.

Λεπτομέρειες κυκλοφορίας και επανακυκλοφορίες

Το Number of the Beast κυκλοφόρησε στις 29 Μαρτίου τους 1982 από την EMI και την θυγατρική της, την Capitol στις Η.Π.Α.. Το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε το 1995 με ένα bonus CD που περιέχει δύο τραγούδια ("Total Eclipse", και μία live εκδοχή του "Remember Tomorrow") που ήταν στις b-sides των single του άλμπουμ. Η επανέκδοση του 1995 αναφέρει λανθασμένα ως συνθέτη του"Total Eclipse" τον Paul Di'Anno ,το οποίο στην πραγματικότητα γράφτηκε από τους Harris, Murray, και Burr.

Το άλμπουμ επίσης επανακυκλοφόρησε το 1998 από την EMI και τηνSanctuary/Columbia στις Η.Π.Α ως μία ενισχυμένη έκδοση σε CD , η οποία περιελάμβανε φωτογραφίες, την ιστορία του συγκροτήματος και βίντεο των τραγουδιών "The Number of the Beast" και "Run to the Hills", καθώς και το "Total Eclipse", το οποίο προστέθηκε στο άλμπουμ (καθώς είχε αποκλειστεί από την αρχική έκδοση εξαιτίας περιορισμούς χωρητικότητας). Επίσης αυτή η έκδοση αναφέρει λανθασμένα ότι η διάρκεια του "22 Acacia Avenue" είναι 4:49 –εω΄ν στην πραγματικότητα είναι 6:37.

Λίστα τραγουδιών

Η σύνθεση και οι στίχοι των τραγουδιών ανήκουν στον Steve Harris, εκτός από αυτά που αναφέρεται διαφορετικά.

Personnel

Chart performance

Το The Number of the Beast ήταν μία εμπορική επιτυχία, πουλώντας 14 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ήταν ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος στο top UK charts, καταλαμβάνοντας κατευθείαν την πρώτη θέση στο Top 40 στις 10 Απριλίου ,διατηρώντας την πρώτη θέση για ακόμα μία εβδομάδα , και παρέμεινε στο Top 75 για συνολικά 31 εβδομάδες. Μπήκε στο Billboard 200 στη θέση No. 150 και έφτασε μέχρι το No. 33. Επιπλέον, το άλμπουμ έφτασε στο Top 10 στην Αυστρία και τη Σουηδία, και στο No. 11 και 13 σε Καναδά και Νορβηγία αντίστοιχα.

Του απονεμήθηκε η πλατινένια διάκριση από την British Phonographic Industry (BPI), και έλαβε τη χρυσή διάκριση από την Recording Industry Association of America (RIAA) στις 4 Οκτωβρίου του 1983 (και έγινε πλατινένιο το 1986). Παρόλο που το άλμπουμ δεν μπήκε στα chart της Γερμανίας , έγινε χρυσό δέκα χρόνια αργότερα, και έλαβε ένα τριπλό πλατινένιο βραβείο στον Καναδά για πωλήσεις που ξεπερνούσαν τις 300,000.

Τα δύο singles, "Run to the Hills" και το ομότιτλο τραγούδι, μπήκαν στα UK single charts στο No. 7 και No. 18, αντίστοιχα. Και τα δύο τραγούδια ήταν στο Irish Singles Chart με τη ίδια σειρά , και έφτασαν μέχρι το No. 16 και 19.

ironmaidenfc.gr