Δύο βραδιές, δύο συναυλίες, δύο πόλεις... Τόσο ίδιες μα τόσο διαφορετικές... Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει διαφορετικά μια παρουσίαση των συγκεκριμένων συναυλιών του Danny Cavanagh, του μυαλού πίσω από αυτό το μεγαλείο που λέγεται Anathema, στο νησί μας.
Όντας οπαδός και φίλος του συγκροτήματος για πάνω από μια δεκαετία πλέον, διατηρώντας προσωπικές σχέσεις και έχοντας παραβρεθεί σε πάνω από δέκα συναυλίες τους στη χώρα μας, είτε ως Anathema, είτε ως ακουστικά show των αδερφών, είτε ως solo περιοδείες, δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός όταν έρχεται η ώρα να γράψω μερικές γραμμές όπως μου ζητήθηκε για τα δύο αυτά βράδια.
Ο Danny βρέθηκε στη χώρα μας για μια σειρά συναυλιών / πειραμάτων ξεκινώντας από το Βορρά, κάνοντας μια στάση στους τηλεοπτικούς αγαπημένους Ράδιο Αρβύλα και συνεχίζοντας Νότια, στο νησί μας, μετά πάλι Αθήνα και πίσω Αγγλία. Πραγματοποιώντας λοιπόν ένα άκρως εξαντλητικό πρόγραμμα περίμενα μικρή διάρκεια των σόου, όμως διαψεύστηκα πανηγυρικά μιας και οι συναυλίες είχαν διάρκεια πάνω από 90 λεπτά, τονίζοντας, με ένα μόνο καλλιτέχνη επί σκηνής, γεγονός που καθιστά την συναυλία άκρως εξαντλητική!
Ακούστηκαν πολλά για τις συναυλίες που έδωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα πριν κατέβει στην Κρήτη και δυστυχώς με τα περισσότερα συμφωνώ, αλλά μπορείτε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές...
Ο Danny ανεβαίνει λοιπόν στην σκηνή της διαφορετικά διαμορφωμένης Πυξίδας, από την τελευταία μου συναυλιακή επίσκεψη εκεί (να θυμίσω ότι οι Sepultura πριν από μερικούς μήνες μας θύμισαν τι σημαίνει METAL στον ίδιο χώρο ισοπεδώνοντας τα πάντα στον διάβα τους!), αφού είχε προηγηθεί ένα πολύ όμορφο σετ από τους "μισούς", ακουστικούς Why not the band?.
Παγωμένος, πολλά λάθη, λίγο ιδιαίτερο σόου, όχι από αυτά που θυμάσαι μετά από μερικούς μήνες. Δυστυχώς το Ηρακλειώτικο κοινό δεν έκανε την τιμή στον Danny να βρεθεί στην φιλόξενη Πυξίδα, έτσι η συναυλία έγινε με ελάχιστο κόσμο...
Επιτυχίες δικές του ως Anathema και εξαιρετικές διασκευές, εναλλαγή μουσικών οργάνων (κιθάρα - πιάνο) και καταπληκτικά πράγματα επί σκηνής με την αγαπημένη του πεταλιέρα, το βράδυ κύλησε ήρεμα έως στενάχωρα για εμένα, διότι πέραν 4-5 τραγουδιών το κοινό ήταν πολύ απόμακρο και ψυχρό, με αποτέλεσμα και η διάθεση του να είναι άκομψη και οι εκτελέσεις του από νευρικές έως αδιάφορες. Αποκορύφωμα βέβαια ήταν η διασκευή στους Iron Maiden, παίζοντας το Wasted Years στο πιάνο.
Αξίζει να γκρινιάξω και να πω, πως όταν πηγαίνουμε σε μια συναυλία, ειδικά ακουστική, δεν νομίζω πως πληρώνουμε το εισιτήριο μας και το ποτό μας για να μιλάμε με τους φίλους μας, ούτε να έχουμε γυρισμένες πλάτες προκλητικά κάτω από τη σκηνή. Το λιγότερο είναι πως δεν βοηθάμε τον εκάστοτε καλλιτέχνη!
Ξημέρωμα Σαββάτου, επιστροφή σπίτι και η απορία είναι: να ακολουθήσουμε στα Χανιά ή θα είναι εξίσου άβολα;
Φτάνοντας λοιπόν Χανιά (είμαστε και δύσκολοι βλέπετε όμως υπάρχει μεγάλη αδυναμία στους Anathema) μπαίνουμε στις 4 εποχές στο παλιό λιμάνι, ένα από πιο όμορφα μαγαζιά για ακουστικές συναυλίες που έχω βρεθεί ποτέ. Την βραδιά ανοίγει η Εύα Γιαννοπούλου, μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα με υπέροχη φωνή που ζέστανε το κοινό για τα καλά με γνωστές διασκευές στην αριστερόχερη ακουστική κιθάρα της.
Έπειτα από 45 όμορφα λεπτά στην σκηνή βγαίνει ο Danny δίχως να υπάρχει αυτή τη φορά κάποιο πιάνο. Ομολογώ διστακτικός σε μεγάλο βαθμό για το τι θα ακολουθήσει λόγω της αρνητικής προδιάθεσης μου από την Παρασκευή στο Ηράκλειο.
Αφού λοιπόν συστήνεται στο Χανιώτικο κοινό, ξεκινάει δυναμικά στο ασφυκτικά γεμάτο πλέον (πάνω από 300 άτομα σε χώρο ιδανικό για μικρότερο κοινό) μαγαζί. Επιτυχίες των Anathema όπως Deep, Fragile Dreams, ηχούν μαγικά αυτή τη φορά στα αυτιά μας με το κοινό να ακολουθεί προσηλωμένο στην κάθε λέξη και νότα. Διασκευές, Anathema, διασκευές, Anathema και το βράδυ κυλούσε καταπληκτικά! Οριακά αλάθητος, γεμάτος όρεξη για χιούμορ και πολύ όρεξη για μουσική, ώσπου ξαφνικά... Διακοπή ρεύματος! Το πρόβλημα ήταν ευρύτερο στην περιοχή όπως μάθαμε αργότερα, όμως ο Danny δεν πτοήθηκε! Κατέβηκε από την μικρή υπερυψωμένη σκηνή και ακριβώς από πάνω μας συνέχιζε να παίζει ζητώντας από το κοινό να ανάψει αναπτήρες και κινητά!
Απλά ανατριχίλα! Μαγικό σημείο, ένα από τα ομορφότερα σόου που έχω δει στη ζωή μου και πιστέψτε με έχω δει πολλά! Τα δέκα αυτά λεπτά ήταν απλά καταπληκτικά! Η φωνή του Danny, η φωνή του κοινού και μερικές νότες κιθάρας που ξεχώριζαν από τους στίχους έκαναν όσους ήταν στις 4 Εποχές πάρα πολύ τυχερούς! Ίσως να προτείνουμε στην ΔΕΗ να πραγματοποιεί περισσότερες τέτοιες διακοπές, διότι αυτό που έγινε είναι ανεπανάληπτο!
Έπειτα το ρεύμα επανήλθε και οι επιτυχίες συνέχιζαν να διαδέχονται η μια την άλλη! Από το ΜΑΓΙΚΟ Untouchable part 1 και part 2, στο Nothing Else Matters των Metallica και από το Wasted Years των Iron Maiden (με ακουστική κιθάρα αυτή τη φορά) μέχρι το έντονα συναισθηματικό Forgotten Hopes.
Πραγματικά αξίζει να δείτε τα βίντεο παρακάτω και να ζείτε τις συναυλίες που πηγαίνετε όσο καλύτερα γίνεται, διότι κάθε συναυλία έχει κάτι μοναδικό, κάποιες είναι ίσως βαρετές, κάποιες πιο έντονες, κάποιες όμως θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας και σίγουρα μια από αυτές ήταν το βράδυ της ενάτης Φεβρουαρίου στα Χανιά!
Danny Cavanagh - Wasted Years piano version
Danny Cavanagh - Wasted Years piano version v.2
Danny Cavanagh - Wasted Years guitar version
Danny Cavanagh - Lights Off!!!
